Net als de rest van de wereld kijkt Tine Embrechts machteloos toe op de genocide in Palestina. Het doet haar veel verdriet. "Ik voel me beschaamd. Ik snap niet hoe we hier beland zijn als mensheid en als maatschappij", zegt ze, terwijl ze haar tranen moet bedwingen.

Niet alleen als mens, maar ook als moeder vindt ze het moeilijk om mee om te gaan. "Ik weet oprecht niet meer hoe ik aan mijn kinderen moet uitleggen wat er gebeurt in de wereld en hoe wij hierop staan te kijken."

Gechoqueerd

Op 15 juni is ze mee gaan betogen. "Een van mijn zoontjes zei: nu gaat er toch wel iets veranderen. Maar de dag erop had je die oorverdovende stilte van onze regering, waar ik gewoon gechoqueerd door ben. Ik heb dan moeten uitleggen aan mijn zonen dat er niets aan het veranderen is."

Ze wil eigenlijk niemand persoonlijk aanvallen, maar er moet haar toch iets van het hart over Bart De Wever. "Toen hij een paar weken geleden ineens een Instagramaccount opende voor de nieuwe kat van de Wetstraat en dat overal werd opgepikt door de pers... Die timing vind ik misplaatst, als je niets zegt over de gruwel die nu gebeurt. Ik word daar superboos van. Ik wil beleefd blijven, maar ik vind het stuitend."

Het gaat over menselijkheid

Minister van Buitenlandse Zaken Maxime Prévot reageerde na de betoging met de bewering dat "het kleine België Israël niet zal kunnen doen buigen". Ook dat schiet bij Tine in het verkeerde keelgat.

"Dan denk ik: wacht even, je gaat in de politiek om vervolgens te zeggen dat we niks kunnen doen? Dat is toch de reden waarom je in de politiek gaat?"

"Dit is geen conflict meer, dit is een genocide. Je kan niet zwijgen en zomaar kijken, dat gaat toch niet?", besluit ze. "Het gaat niet over een politieke voorkeur, het gaat over menselijkheid. Je kan er toch niet onverschillig over blijven?"