Nathalie Meskens kijkt vol trots terug op haar prestatie in 'De expeditie', ook al had ze aan het eerste deel van de reis helemaal geen plezier. "Het heeft een dag of zes à zeven geduurd voordat ik überhaupt ook maar iets van bedoeling of doel zag in heel die trip", vertelt ze aan Het Nieuwsblad.

Eventjes dacht ze dat ze in de woestijn, na 4 jaar moeder te zijn van kinderen die niet doorslapen, eindelijk eens wat langer zou kunnen slapen. Daar kwam echter niets van in huis: de eerste zes nachten deed ze amper een oog dicht.

"Bij elk geluidje schrok ik wakker. En dan was er ook nog eens van alles loos in mijn darmen", zegt ze. "Na die week was ik zo mogelijk nog een groter wrak dan toen ik vertrok. Ik begon er wat van te panikeren."

Haar medereizigers slaagden er wél in plezier te maken. Vooral Linde Merckpoel en Janne Desmet hadden veel lol samen. "Ik was zo jaloers. Ik wist dus dat het wel degelijk mogelijk was om te genieten. Alleen lukte me dat niet direct. Ik was té moe."